Altijd fijn om ervaringen van deelnemers terug te lezen. Hieronder lees je hoe Mirjam De Verademing heeft ervaren.
Stil zijn, dat ging ik doen, 24 uur lang. Dat ik hier naartoe zou gaan was al duidelijk toen ik de naam van de woongroep zag staan, de Hobbitstee. Zo heet het huis van mijn ouders, waarin ik ben geboren en opgegroeid namelijk ook.
Just me myself and I
Tijdens het eten vertelde Sharon dat je in de stilte alleen maar rekening hoefde te houden met jezelf. Als ik bijvoorbeeld thee voor mezelf in zou schenken, hoefde ik geen thee voor een ander in te schenken. Ik hoefde geen sociaal wenselijk gedrag te vertonen, alleen datgene doen wat ik zelf zou willen.
Toen pas besefte ik me wat ik ging doen. 24 uur stil zijn met alleen maar mezelf. Geen telefoon, geen boek om te lezen, geen anderen om rekening mee te houden. Wel ruimte om te schrijven, tekenen of wandelen. Ik was nieuwsgierig naar mijn reactie, wat zou ik gaan doen en denken?
En toen was het stil…
Gedachtengevechten
Ik werd direct teruggeworpen op mezelf en mijn gedachten. Het is net alsof je jezelf onder een microscoop legt. Alles wordt uitvergroot en zichtbaar, zonder de ruis van praten. Dat had ik me nooit beseft.
Ik heb veel geschreven en “gedachtengevechten” gehouden. En jeetje, wat heb ik veel over mezelf ontdekt. Wat ik heb ontdekt? Veel. Te veel om hier op te schrijven. Een van de belangrijkste is dat ik veel te veel rekening hou met anderen in plaats van mezelf. Dat ik me van te voren afvraag wat een ander ervan zou vinden voordat ik iets doe of zeg. Dat werd zo duidelijk. Het mooie is dat ik gelijk heb kunnen oefenen in dat niet meer doen.
De rijstwafel
Als je eet en het is stil dan hoor je alle kraak en smakgeluiden, van jezelf en van anderen. Ik was lekker aan het eten en had nog zin in een rijstwafel met hagelslag. Hier kwam een ‘gedachtengevecht’ opzetten. Er zat iemand aan tafel die al lang klaar was met eten, kon ik het wel maken om het nog langer te laten duren? Ik zou veel geluid gaan maken met het eten van die rijstwafel met hagelslag. Wilde ik dat, wat zouden de anderen daar wel niet van denken? Ik betrapte mezelf op deze gedachten en heb ze naast me neer kunnen leggen. Ik heb gewoon die rijstwafel gegeten, met geluid en al!
Nu ik het zo opschrijf denk ik ‘belachelijk’ die gedachten over die rijstwafel. Het staat echter wel symbool voor meerdere “gedachtengevechten” die ik heb gehad deze 24 uur en ook voor de ‘gedachtengevechten’ in mijn dagelijks leven.
Dans het leven
Er stond een bordje op het terrein met daarop de tekst ‘Dans het leven’. Aan een watertje op de hei met kwakende kikkers om me heen schreef ik dit:
“Ontdek eerst hoe je met jezelf kunt dansen. Leer dan met anderen te dansen. Dans altijd op je eigen voeten, nooit op die van een ander. Die ander wil namelijk ook graag op zijn eigen voeten (leren) dansen.”
Alles wordt helder
Door stil te zijn, ook al is het ‘maar’ 24 uur ben ik dichter bij mezelf gekomen. Alles wordt helder.
Dit schreef ik:
“De kracht zit in ontspannen en loslaten, dan kan je alles goed zien en weet je het”
Hoe is het nu?
Ik heb het vergrootglas meegenomen naar huis en zorg voor meer stille momenten op een dag. Ik ben makkelijker voor mezelf en herken “gedachtengevechten” direct waardoor ik beter voor mezelf kan kiezen.
En Sharon? Ze is een fijne persoon die er voor je is. Ze zorgt ervoor dat je echt nergens aan hoeft te denken, behalve aan jezelf. En als ze ergens binnenkomt kijkt ze je even aan en glimlacht. Heel fijn!
Voor nu is het goed, maar ik kan me voorstellen dat ik dit vaker ga doen.
Wie weet wat er dan boven komt.
Geschreven door Mirjam Aerts, deelneemster aan de Verademing in juni 2015
*Op de foto een mandala die Mirjam getekend heeft tijdens de Verademing.Deze hangt nu ingelijst bij haar thuis als een fijne reminder om af en toe stil te zijn.
En lees hier nog meer ervaringen van deelnemers!